"සිතිවිලි කොලපත" : June 2015

අවසානයක් නැති

ඇය

ගත වෙන්නෙ වසන්තයෙ අවසාන යාමයයි

හීන ගග ගොලු වෙලා කම්පිතව මිය ඇදෙයි

සොයමු ඊතන පදුරු හෙට එන්නෙ නියගයයි

පොරොන්දම් නාගයෝ විස හලා අහවරයි

ඔහු

මොට්ටු මල් පිපෙනවා තවම හැම මොහොතකම

හාදූ, පෙම වැඩිවෙලා පිස දමයි ඔබෙ වතම

විස හලා නාගයින් හතිදමා දිව යත්ම

ඔරුව තොටුපලෙ තබා එනව අවසර දෙත්ම

අපේ කතාබහ

ඇය

වැව් කන්ඩි පුපුරවා වැසි තොමෝ දිය හලති

පොඩි දන්ඩි හස නගා දිය යටින් පෙම් කෙලති

සුදු බන්ඩි උතුරවා ගිරව් රබ කැන් බුදිති

අයියන්ඩි කෝ කියා උන් මගෙන් නිති අසති

ඔහු

අක්කන්ඩි දෙතුන් වර බැහ දැකපු බව කියන්

අම්මන්ඩි කැමති වෙන තෙක් ඉන්න බව කියන්

අයියන්ඩි තාත්තට බයෙන් ගැහෙනව කියන්

ඇලකන්ඩියක් දිගේ ලගම එනවයි කියන්

ඇය

පැන් කෙන්ඩි මෙන් හිතම විටක හීතල වෙලා

තේ මන්ඩි මෙන් විටක හිත් පතුල බොර වෙලා

පා නොන්ඩි ගසනු මෙන් හිතම අසරණ වෙලා

මේ කැන්ඩි කොල්ලා නම් පුදුම ඇනයක් වෙලා

අම්මා ඔබයි

පොලෝ තලයේ නොමිනිසුන් ලග

මිනිස් කම ගන කතා කරනට

සිතට වැඩියෙන් ගත කිනිත්තූ

මීවිතෙන් මුව මුදා හරිනට

තනි කමට ලද නිදහසට කිසිවෙකු

නොදුන් අරුතක් සොයන්නට

මන් ලැබුව අම්මා ඔබයි

පෙම් බැන්ද මගෙ සිත කවි කරන්නට

අවදියෙන් සිටින්නෙමි ඔබේ දෙස බලාගෙන

විටෙක ඔබ සිනාසෙයි නෙත් අඩව වසාගෙන

සිත් වෙතත් සිප ගන්න දෙතොල් රස සොයාගෙන

නලළතෙහි නැවතුනෙමී සිතින් ඔබ මවාගෙන

නොකියා කීවාද

ඔහු

ගුටී දෙන්නට හූරන්නට දක්ෂ කෙල්ල කොයි

කන මිරිකලා උගන්වන්න කැමති කෙල්ල කොයි

මට ආදරෙ, අනිත් අයට නපුරු කෙල්ල කොයි

හවසට ගුටි දෙන්න හිතන් ඇදට වෙලා දොයි

ඇය

ගුටි දෙන්නට, හූරන්නට දක්ෂ කෙල්ල මන්

කන මිරිකල උගන්වන්න කැමති කෙල්ල මන්

හවසට ගුටි දෙන්න හිතන් ඉන්න කෙල්ල මන්

උබට කෙල්ල සෙනෙහෙ කියා කව්ද කීවෙ බන්...?

උස්සන් යන්නට සිතූ

කැන්දන් යන්නම් ඇවිදින් රයිගම්..

දවසක උබෙ හිත මට දෙනවානම්..

අම්මයි අප්පයි මට අකමැතිනම්..

දෙපා වැදල උබ උස්සන් යන්නම්..

..........

රයිගම් පුරවරේ සුපතල කටකාරී

දෙනෙත් සගවනා අඩම්බරකාරී

ගෙදර දොරට තවමත් නැට්ටුක්කාරී

උස්සන් යනව දවසක කරගෙන බාරී

කලු "කුන්ඩුමනී"

ඔහු

අහන්කාර අති සුන්දර රුවිනී

කටකාරවු ගම් හතක්ම බයෙනී

හදවත ගන්නට පින් කල බැවිනී

හිත දීපන් මගෙ කලු "කුන්ඩුමනී"

ඇය

''කුන්ඩුමනී රූපෙන් කලු යකෙක් වගේ

නුබ තව දුටුවෙ නෑ යකිනිගෙ කටේ රගේ

උඩට වඩා බිහිසුනුමයි පතුල ගගේ

ඔට්ටුයි සිත දෙන්නෙම නෑ උබට මගේ

ඔහු

උදේ දවල් රෑ මා ඔබෙ පරීක්ශනේ

කතා බහයි හැසිරීමයි නිරීක්ශනේ

ඇත්ත බොරුව සැක එක්කොට විශ්ලේශනේ

කවදා දෙයිද කලු නන්ගිගෙ නිගමනේ

ඇය

හිත නොදෙනා බව කීවම මා තරහින්

නුබ පිලිගත්තෙ එය තවරා හාදුවකින්

හිතුවේ කිපී බනීවියයි නපුරු බසින්

උමතුද කියා හිතපන් නුබ වහා ගොහින්

ඔහු

උබ මටනම් කලු දොදොලේ රස වාගෙයි

කට සැර උනත් මුවගින් පෙම් බිදු වෑහෙයි

මුහුදු පතුලෙ සිටි මට ගන් දිය පෑහෙයි

මා නොව උමතු මගෙ හද ඔබහට සෑහෙයි

ඇය

පෑහෙන නමුත් සිත් තරමින් කොහොම වුනත්

පෑහෙන සිතක් නුබ හට හමු වේවි වෙනත්

අද දින පිරී ඇත්තේ මිහිරකින් වෙතත්

දිනෙක මිහිර ඉතිරි වේද නුබේ හිතෙත්

ඔහු

සොයා ගන්න බැහැ ඔබ වැනි සිතක් වෙනත්

සැමවිට ඔබට මන් සැකයක් ඉතිරි කලත්

ඊයේ අද නොවෙයි මිහිරී ඔබව හෙටත්

නුබ හා සිටින්නෙමි පුදදී මගේ හිතත්

...............................................

නුබ නැතුව

කුරුලන් විත් දවස තිස්සෙම අතු ගානේ

නද දී හඩ කලා මඩුවෙ නෙතු මානේ

උන්ගේ රහස් අතරින් නිතරම වාගේ

ඇසුනා සැරි සරන සිත ගැන මේ යායේ

අලුයමට නුබ නැතිව, විදින්නද හිමිදිරිය

දහවලට නුබ නැතිව, කුමටද හිරු එලිය

ගොම්මනට නුබ කොහිද, ගයන්නද දුක් කවිය

මේ රැයට නුබ නැතුව, බලනු කිම සද එලිය

....................................................

හෙට ගැන අවිස්වාසය

ඇය

ලගට ඇවිත් හොරෙන් හොරෙන්

දග කෙරුවත් හෙමින් හෙමින්

හිත රිද්දා බිදෙන බැවින්

හීන දකිනු පරිස්සමින්..!

ඔහු

හොරෙන් හොරෙන් ආවේ පැන යන්න නොවේ

දග කෙරුවත් හෙමින් බොරු සිතකින්ද නොවේ

රිදුනත් හිතට කිසිවිට ගැටලුවක් නොවේ

හීන දකින්නේ නුබ නැති වෙන්න නොවේ

ඇය

ඇති වෙන නැති වෙන දේ ගැන හරිහැටි අපි මොනවද දන්නේ

ජීවිතයේ ඊලග මොහොතක් ගැන නුබ කොහොමද දන්නේ

සිනහවෙ වෙස් ගෙන එන කදුලක් ලොව කවුරුද හදුනන්නේ

හිතට අවෙසි ලෙස නොවේ කොතෙනවත් ඉරනම විසදෙන්නෙ

ඔහු

නැති දේ ගන්න දිරියෙන් පය තබනවද

ඉරනම පරාජය බව ඔබ හිතනවද

උත්සහ නොකලහොත් දිනුමක් ලැබෙනවද

වීරිය කල බුදුන් දිනුවා දන්නවද

..................................................

ලෙන්චිනා

හිත රිදුනාද මගේ පුන්චි ලෙන්චිනා

කුබුකෙ ලිදේ නානවාද ලෙන්චිනා

බුදුන් පුදට උබ ගියාද ලෙන්චිනා

හඩවත ඔබේ මට දෙනවද ලෙන්චිනා

සේපාලිකා මල් සුවදයි වත හමනා

පා තැබු තැනෙක කටු පදුරක් මතු නොවෙනා

මුදු වචනයෙන් හිරු රජිදුන් හිස නමනා

කතා නැතුව කොහි ගියාද "ලෙන්චිනා"

........................................................

කුමකටද කවියෙක් වුනේ

උදයේ පිපි මල් ගානේ

යනෙනා බබරුන් වාගේ

පියබා යන්නට මාගේ

හිත කය ඉඩ නැතුවානේ

කෙත තනියට රන් ගොයම් පැසෙනවා

මල තනියට බබරුන් විත් යනවා

සද තනියට තරු වට බැබලෙනවා

මගෙ තනියට මම පද අමුනනවා

නොකීවත් ඔබ මගෙමනේ

නොසිතුවත් මැවිලා පෙනේ

නොලැබුනත් ඔබෙ සුව දැනේ

කුමකටද කවියෙක් වුනේ

.....................................................

ඉනිවැට ලග

ඇය

නන්නාදුනන නුබ ගැන බිය හිතෙන කොට

විගසින් ගසමි ඉනි වැට මා මසිත වට

කදුලක් කරනු නොහැකිය ජීවිතය හෙට

නුබෙ හැගුමන් නොහැගෙනවා නොවේ මට

ඔහු

අඩි දෙක තුනක් එලියෙන් ඉනිවැටට බැදී

නාදුනනා කයම පදුරක හොදට නිදී

බැසගනු නොහැකි සිත ඉනි වැට උඩම රැදී

ඉනිමන් බදිනතුරු නිසලව බලා ඉදී

තනිකම

මාන්චූ දැමූ අත් දෙක ගෙයි පිටිපස්සේ

අදහස් ගලන හිත තනියම දුම් මැස්සේ

කනපිට හැරවූ දුරකතනය දොර මුල්ලේ

මන් ඉන්නම් හෙට නුබෙ මතකය අස්සේ

සතුට දැනෙන කල දුක්වී හඩන්නද

දුකක් දනෙන කොට සතුටින් නටන්නද

හද නවතින ගෙපැලෙන් පිට දුවන්නද

හද අකමැති මැදුරක දිවි ගෙවන්නද

ඔබ ලගම

එදත් අදත් සිහිනයක් වගේ

ඔබත් මමත් හමුවෙලද බවේ

සිතත් ගතත් ඔබ ලගයි මගේ

නැවුම් සුවද දැනෙනවද නගේ

මල් පෙති ඔබේ පිපෙනව හැම හිමිදිරියේ

බඹරුන් රොන් සොයා එනවා හිටි හැටියේ

කම්මුල් පිස හමන සුවදින් සුමිහිරියේ

මන් විතරක් සැනසෙන්නද මතු දිනයේ

ගෙයි පඩි නගින විට මම එතනයි සිටියේ

ගෙට ගොඩ වන විටක දොර මුල්ලේ සිටියේ

සයනෙහි ඔබ හිදී මම වියලෙහි සිටියේ

උඩු හිත ඔබෙයි මම ඔබෙ යටි සිතෙ සිටියේ

ඔබ බුදු මැදුර ලග නෙත් දෙක පියාගෙන

මම ඔබෙ දකුනු පස හිද නෙත් අයාගෙන

මුමුනන දෙතොල් ලග ඇස් දෙක තියාගෙන

හොරහින් ඔබ බැලුවා සිනහව පුරෝගෙන

මම ඔබෙ වෙන්නම්

ඔබ හිටියේ කවියක දොරකඩ ගාව

අපි හමු වුනේ දෙසිතක ඉනි වැට ගාව

දෙපසින් ඇදෙන තිර රෙදි කරලිය ගාව

එක්වනු දකින අය අවමයි හැමදාම

සිතට සවිය නැතිනම් සිත සනසන්නම්

ගතට සුවය නැතිනම් ඔබ ලග ඉන්නම්

අදුරට බය නොවන් ආලෝකය වෙන්නම්

ඔබට එපාවුන දවසක මම යන්නම්

මා කට සැර වැඩිමනම් මී පැනි කන්නම්

මා සිත ගොරෝසුද දෙදොහක් සිල් ගන්නම්

රලු වැඩි මගෙ අතින් ඔබෙ අත නොරිදන්නම්

ඔබේ දෑස් දෙස එක වර නොබලන්නම්

නොදුටු දිනක

ඇය

රූරා වැටුනු මිහිරැති ඒ මහ වැස්ස

නැවතී ගොසිනි නිහඩය දැන් කලු අහස

උදයේ පටන් වැඩ කර නැතිදෝ වෙහෙස

ඔසුවකි නින්ද එය ලැබුමට යනු විගස

ඔහු

ලගින් නොසිටියත් සිටියට වඩා අගෙයි

වෙහෙස දැනුනමුත් දැන් නොදැනුනා වගෙයි

නින්ද සොයනමුත් නොනිදා ඉන්න හිතෙයි

ඔබව නොදුටුමුත් දුටුවා වගේ හැගෙයි

අපේ කතාබහක්

..........................................................

ඇය

දරදඩු පොලව යට මුදුවට ගලා යන

උල්පත් තිබුම අරුමෙකි සිහිලෙන් පිරුන

නුබෙ උල්පතින් හෙමි හෙමිහිට වැගිර එන

කවි දිය පොකුරු රස නහරද පිනා යන

ඔහු

සිරවී තිබුනෙ කලු ගලකට පොලොව යට
ගලනු නොහැකිවයි දිය බිදකුදු පිටට
ඔබෙ පා යුග ගැටී පොලොවෙහි මතුපිටට
පතුලෙන් ඉපිල ආවේ පය සේදුමට
........................................................

ගිරවුන් ඇදෙන්නේ ගොයමක් පැසෙනකොට

ඹබරුන් සොයන්නේ මල් රොන් පිරෙනකොට

ගෙතුලට යන්නෙ ගෙයි දොරගුලු ඇරෙනකොට

කවි ලියවෙන්නෙ ඔය සිනහව මැවෙනකොට

දෙසවන් පුරා ඇසෙනා නුබ කවියක්ද

තාලෙට සෙමින් ගලනා නිල් නදියක්ද

ළෙයට පන ගෙනෙන හදතුල සුසුමක්ද

ඔපයක් නොකල සැගවූ රතු මැනිකක්ද

වහලය නැති ගෙයක දිවි ගෙවුමට හැකිද

උලුවස්සක් නැතිව දොර පලුවක් මොටද

නටුව නැතිව පලයක් රදවනු හැකිද

හිතට හිතක් නැති ආදරයෙන් කිමද

තරුවක්ද රෑ අහසේ දිදුලනා

සුවදක්ද මල් නැතත් විහිදෙනා

පවනක්ද සියොලගෙහි දැවටෙනා

නුබ කවුද සිත් පතුල විමසනා

කරුනාබර වදන් මා දෙසවනට අගේ

අමාවකත් සදු දිලෙනව අහස් ගගේ

එක බඩ වැල කඩන් නාවට එකා වගේ

අය්යා කියාපන් සැක හැර පුන්චි නගේ

ළිප ගිනි අතර දෑගිලි පිලිසෙන්න එපා..

එන දුම් සැරට දෙකොපුල් කලු වෙන්න එපා..

පලා කපන දෑතම රතු වෙන්න එපා..

බත ලුනු වැඩි වෙලා සිනහව මකනු එපා..

"සිතිවිලි කොලපත"

MP

Saturday, June 27, 2015

කවුරුන්ද ඔබ මගේ

Thursday, June 11, 2015

පිනක් ලැබෙයිද

Wednesday, June 10, 2015

නුබ ගැනමයි